Μετά τη θερμή αποδοχή κοινού και κριτικών, η «Ελένη» του Γιάννη Ρίτσου δεν ολοκληρώνει τις παραστάσεις της στις 2 Ιουνίου, όπως ήταν αρχικά προγραμματισμένο, αλλά παίρνει μια μικρή παράταση. Έως 9/6 στο Μπάγκειον. Ερμηνεύει η Βερόνικα Αργέντζη, υπό τη διδασκαλία και τις σκηνοθετικές οδηγίες του Δήμου Αβδελιώδη.
Μετά τη θερμή αποδοχή κοινού και κριτικών, η «Ελένη» του Γιάννη Ρίτσου δεν ολοκληρώνει τις παραστάσεις της στις 2 Ιουνίου, όπως ήταν αρχικά προγραμματισμένο, αλλά παίρνει μια μικρή παράταση. Ερμηνεύει η Βερόνικα Αργέντζη, υπό τη διδασκαλία και τις σκηνοθετικές οδηγίες του Δήμου Αβδελιώδη. |
|
Είπαν για την παράσταση… Μαγικός χώρος. Μαγικός λόγος. Σκηνοθεσία σαν της όπερας. Ερμηνεία με σημασία και στην ανάσα. Η «Ελένη» του Ρίτσου στο Μπάγκειον, σε σκηνοθεσία Αβδελιώδη, έδωσε την ευκαιρία στην Αργέντζη να μας χαρίσει μια ώρα κατάνυξης, μ’ ένα εμβληματικό έργο ενός μεγάλου ποιητή… Καιρός ήτανε να έρθουμε πέρα από τα φαινόμενα και να βυθιστούμε στην ουσία των πραγμάτων και να δούμε τα κείμενα αποκομμένα από τους παραγωγούς τους… Σαν πανιά που χαράζουν τον ορίζοντα ανάερα ενός πελάγους που δεν φωτογράφισε ποτέ κανείς, μόνον οι ποιητές, οι αληθινοί ποιητές το διαπλέουν αραιά και πού […] Οι θεατές καθηλώνονται κι αποσβολώνονται από αυτή την παράσταση. Ερμηνεία που απογυμνώνει το κείμενο από τα φκιασίδια, τα ψιμύθια και τα αναπότρεπτα στολίδια του. |
|
Ένας συγκλονιστικός μονόλογος |
Ταυτότητα παράστασης «Ελένη» του Γιάννη Ρίτσου Πού: Μπάγκειον, Πλ. Ομονοίας 18 |
Σκηνοθετικό σημείωμα Ο Γιάννης Ρίτσος, γράφοντας την «Ελένη», καταθέτει ένα επίκαιρο ποιητικό έργο εθνικής αυτογνωσίας, αναζητώντας την ελευθερία και τη λύτρωση απ’ τα δεσμά μιας κατεστημένης σκέψης, ριζωμένης βαθιά στο παρελθόν, που δεν μας επιτρέπει να δούμε και να ζούμε το ιερό ‘τώρα’. Μέσα από έναν γκρεμοτσακισμένο, γερασμένο κόσμο κωμικοτραγικών εικόνων και ματαιωμένων ονείρων, στον απόηχο ενός ολέθριου εμφύλιου, αναδύεται το φάσμα της “ΕΛΕΝΗΣ”, ολοζώντανο, για να μας αποκαλύψει η ίδια μέσα από ένα νοητό καθρέπτη που βλέπουμε εμάς τους ίδιους, όλες τις αντιφατικές ανθρώπινες συμπεριφορές και πράξεις, που επέλεξαν οι Άνθρωποι διαχρονικά για να την κερδίσουν είτε σαν σύμβολο της ελευθερίας, είτε σαν σύμβολο της αιώνιας θεϊκής ομορφιάς. Ο Ρίτσος με την ιδιοφυή αυτή ελεγεία επιλέγει να μιλήσει ποιητικά, αλλά και ρεαλιστικά, για μια ριζική αλλαγή πορείας του ανθρώπου και την αναζήτηση μιας νέας συνειδητής ταυτότητας, που αναγνωρίζει τη ζωή και την ύπαρξη σαν ένα ανεπανάληπτο θαύμα. Κλείστε τα εισιτήριά σας και απολαύστε μια υπέροχη παράσταση. |
